عکس پدیا
علم و تکنولوژی – جهان
جهان
جهان همه چیزی است که وجود دارد – همه فضا، ماده، انرژی و زمان. یک فضای بسیار بزرگ با میلیاردها کهکشان، هر کدام شامل میلیاردها ستاره، و با این حال حداقل 99.99 درصد از آن فضای خالی است.
جهان با “انفجار بزرگ” به وجود آمد که از آن زمان تا کنون 13.8 میلیارد سال گذشته است.
قبل از انفجار بزرگ، کل جهان درون یک حباب بود که کوچکتر از یک ذره گرد و غبار بود. بسیار داغ و فشرده بود و ناگهانی منفجر شد. در کمتر از یک ثانیه، جهان بزرگتر از یک کهکشان شد. رشد و سرد شدن ادامه داشت و انرژی خالص به ماده تبدیل شد. در طول میلیاردها سال پس از آن، ستارگان، سیارات و کهکشانها شکل گرفتند تا جهانی که ما آن را میشناسیم، به وجود آید.
کهکشان ها
کهکشان ها گروه های بسیار بزرگی از ستارگان هستند و با استفاده از تلسکوپ در آسمان شب مشاهده می شوند. آنها به شکل های مختلفی می آیند که در مرکز خود یک سیاه چاله بزرگ وجود دارد.
سحابی ها
“سحابی ها”، مراقبتگاههای کهکشان هستند – آنها ابرهای بزرگی از گاز و گرد وغبار هستند که در آن ستارهها شکل میگیرند. آنها ممکن است تریلیونها کیلومتر عرض داشته باشند و بسیاری از آنها شکل و رنگهای شگفتانگیزی دارند.
ستاره ها
ستارگان بر اساس دما و درخشندگیشان به انواع مختلفی تقسیمبندی میشوند. دانشمندان از نمودار هرتسپرونگ-راسل (که در زیر نشان داده شده است) استفاده میکنند تا اندازه، دما و درخشندگی ستارگان را با یکدیگر مقایسه کنند.
چه چیزی جهان را تشکیل میدهد؟
کهکشان شامل ماده و انرژی است. ماده به طور کلی چیزهای فیزیکی مانند سیارات است که قابل مشاهده هستند، اما کهکشان ها شامل ماده نامرئی به نام «ماده تاریک» نیز هستند. این ماده نور و گرما تولید نمی کند و به همین دلیل فقط توسط تأثیرات گرانشی آن بر روی اجسام قابل مشاهده قابل تشخیص است. در میان و فراتر از هر دو نوع ماده، «انرژی تاریک» وجود دارد، چیزی مرموز که دانشمندان بسیار کم درباره آن می دانند.
مقیاس جهان
جهان به اندازهای بزرگ است که سخت است اندازه آن را بفهمیم. این تصاویر “به بزرگنمایی” جهان است که نشان میدهد چگونه سیاره و سامانه شمسی ما به بقیه جهان مرتبط هستند. فضا به اندازهای بزرگ است که نجومدانان از سرعت نور برای اندازهگیری فواصل استفاده میکنند. یک سال نوری فاصلهای است که نور تقریبا ۱۰ تریلیون کیلومتر را در طول آن سفر میکند.
سیاهچاله
سیاهچاله “Blackhole” یک منطقه در فضا-زمان است که گرانش بیش از حدی دارد و هیچ چیزی، حتی نور، از آن نمیتواند فرار کند. آلبرت اینشتین نظریه نسبیت عام خود را به این صورت شرح داده است که هر جسمی که به اندازه کافی فشرده باشد، میتواند فضا-زمان را خمیده و یک سیاهچاله ایجاد کند. افق رویداد، مرزی است که پس از آن هیچ چیزی نمیتواند به بیرون فرار کند؛ بنابراین، سیاهچاله سیاه نامیده میشود زیرا هیچ نوری از آن خارج نمیشود. همچنین، طبق نظریه میدانهای کوانتومی، سیاهچالهها تابشی به نام تابش هاوکینگ گسیل میکنند که دمای آن با جرمش نسبت وارونه دارد.
سیارات کوتوله
سیارات بزرگ دارای گرانش کافی هستند که آنها را در مسیر حرکتشان در فضا به گردش درمیاورد. سیارات کوچکتری که این کار را انجام نمیدهند، اما همچنان به دور خورشید میگردند، به عنوان «سیارات کوتوله» شناخته میشوند. پلوتون یکی از بزرگترین سیارات کوتوله در منظومه شمسی ماست.
دنبالهدار
دنبالهدارها سیاراتی کوچک و یخی هستند که به دور خورشید میگردند. آنها از گازهای یخ زده، سنگ و گرد و غبار ساخته شدهاند. هنگامی که آنها به دور خورشید میگردند، جریاناتی از گاز و گرد و غبار پشت آنها بخار شده و دنبالههای بلندی در فضا ایجاد میکنند.
سیارات
سیارات اشیای کروی و بزرگی هستند که به دور یک ستاره میگردند. در سامانه شمسی ما، هشت سیاره وجود دارند: مریخ، ناهید، زمین، سیاره سرخ، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون. سیاراتی که در خارج از سامانه شمسی ما وجود دارند به عنوان سیارات خارج از سامانه شناخته میشوند.
ماه ها
ماه یک جسم سنگی است که به دور یک سیاره میچرخد. برخی از سیارات دارای چندین ماه هستند اما زمین تنها یک ماه دارد. ماهها همچنین به عنوان ماهوارههای طبیعی شناخته میشوند.
سیارک ها
سیارکها بدنههای سنگی کوچکی هستند که به دور خورشید میگردند. میلیونها سیارک در فضا وجود دارند و به طور عمده موادشان از باقی مانده سیارات از بین رفته تشکیل یافته است.